منافقین در آخرالزمان

مردان و زنان منافق در آخرالزمان

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به یکی از اصحاب خود به نام ابن مسعود فرمود:
به زودی روزگاری می رسد که مردمانی غذاهای رنگارنگ می خورند و با سوار شدن بر مرکب ها، خود را مانند زنان آرایش کرده اند و زنان با آرایش و خود نمایی به خیابان ها می آیند ... اینان منافقین این امت هستند در آخرالزمان ...

,,,ای پسر مسعود، روزگاری خواهد آمد که پایداری در دین مانند آن است که شخص دیندار بخواهد قطعه ای از آتش را در دست خود نگه دارد.

(سفینه البحار، ج 3، ص 492)


 

زنانی که حرام های الهی را حلال می شمارند

امام علی علیه السلام:

در آخرالزمان که بدترین زمانها است، زنانی هستند که در حالی که پوشیده اند، برهنه اند (لباس نازک و یا بدن نما به تن دارند)، با خودآرایی از خانه بیرون می آیند، آنها از دین بیرون رفته اند و در فتنه ها داخل شده اند، به شهوات تمایل دارند و به سوی لذات نفسانی می شتابند، حرام های الهی را حلال می شمارند. اینان در دوزخ به عذاب ابدی گرفتار خواهند شد.

)من لایحضرالفقیه، ج 2، ص 125 - وسایل الشیعه، ج 14، ص19)


حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمود:

هنگامى که چهار چیز در جامعه شایع و رایج گردد چهار نوع بلا و گرفتارى پدید آید:
چنانچه زنا رایج گردد زلزله ـ و مرگ ناگهانى ـ فراوان شود.  چنانچه زکات و خمسِ اموال پرداخت نشود حیوانات نابود شود.  اگر حاکمان جامعه و قُضات ستم و بى عدالتى نمایند باران ـ رحمت خداوند ـ نمى بارد.  و اگر اهل ذمّه تقویت شوند مشرکین بر مسلمین پیروز آیند

خصلتهای منافقین   

 از مجموع آيات و روايات اوصاف و نشانه‌هاي متعددي براي منافقان فهميده مي‌شود كه در جمع‌بندي مي‌توان آن را در يازده نشانه و صفات خلاصه كرد.
1- دروغگويي صريح و آشكار.
2- استفاده از سوگندهاي دروغين و اصرار زياد، نيز هياهوي بسيار و ادعاهاي بزرگ.
3- عدم درك واقعيات به واسطه رها كردن آيين حق.
4- خدعه و نيرنگ،‌ تملق و چاپلوسي، چرب‌زباني و پيمان‌شكني.
5-‌ عدم انعطاف در مقابل حق، همچون يك قطعه چوب خشك.
6- بدگماني و ترس و وحشت از هر حادثه و نوميد از هر چيز.
7- حق و پيروان آن را به باد مسخره گرفتن.
8- فسق ، تا جایی که در احادیث متعدد وارد شده که اگر عالِم( به کسر لام)  فاسق شود عالَم ( به فتح لام ) را فاسد می کند. ( اذا فسق العالِم فسد العالَم )
9- خود را مالك همه چيز دانستن و ديگران را محتاج خود پنداشتن.
10- خود را عزيز و برتر دانستن و ديگران را ذليل و ناآگاه و سفيه قلمداد كردن(تفسير نمونه، ج24،‌ص 165 و ج 1، ص 99).
11- بر رفاه و آسايش ديگران حسد ورزيدن، و اگر بلايي وارد شود،‌ خوشحال مي‌شوند!(نهج البلاغه، خطبه 194)
گزارش تخلف
بعدی